Emakulata Msafiri
Mwanakwetukids
Neema alikuwa msichana wa miaka 9 aliyeishi kijijini pamoja na mama yake na kaka yake mdogo Baraka. Kila siku Neema aliamka mapema kusaidia mama yake kufagia uwanja kabla ya kujiandaa kwenda shuleni.
Asubuhi moja kulikuwa na mvua kubwa sana. Neema alijua kuwa angechelewa kama asingetoka mapema kwa hiyo alichukua koti lake la mvua, daftari lake na kuanza kutembea kuelekea shuleni. Barabara ilikuwa na matope na wakati mwingine alichukua hatua ndogo ndogo ili asiteleze.
Alipokaribia darasani alimuona rafiki yake Asha akisimama chini ya paa la duka akijilinda na mvua. “Asha mbona huendi shuleni?” Neema aliuliza.
Asha akahema kidogo. “Mimi sina daftari la kuandika leo. Niliishiwa jana usiku na mama alisema atanunua wikendi. Nimeona sina haja ya kwenda.”
Neema alifikiria kwa sekunde chache kisha akatoa mpira wa elastic ulioweka pamoja madaftari yake mawili. Akamkabidhi Asha moja. “Chukua hili leo utatumia tukifika shuleni tutakaa pamoja ili tusipitwe na kitu.”
Asha alitabasamu sana. “Asante Neema! Wewe ni rafiki wa kweli.”
Wakakimbia pamoja wakicheka huku wakikwepa matone ya mvua. Walipofika shuleni wakiwa wamechafuka kidogo kwa matope walikaribishwa na mwalimu wao.
Baada ya kipindi cha mwisho mwalimu aliwaambia wanafunzi “Leo nimejifunza kitu kutoka kwa Neema na Asha. Marafiki wa kweli husaidiana na hawamuachi mwingine nyuma.”
Asha akamkumbatia Neema na kusema “Siku ya leo isingekuwa nzuri bila wewe.”
Na tangu siku ile wote wawili waliamua kuwa kadiri wanavyoweza wasaidie watoto wengine wanaohitaji msaada hata katika mambo madogo.
emakulatemsafiri@gmail.com
0653903872
Post a Comment