KALAMU YENYE MAAJABU

Na, Emakulata  Msafiri

katika kijiji kidogo kilichozungukwa na milima na misitu yenye wanyama wa ajabu, aliishi kijana mmoja aitwaye Zuberi. Zuberi alipenda kuandika hadithi, ingawa hakuwa na karatasi nyingi wala kalamu nzuri. Aliandika kwa makini kwenye vipande vya majani makavu au mchanga, akitumia vijiti au jiwe kali.

Siku moja, alipokuwa akitembea msituni, alikuta mzee mmoja akiwa ameketi chini ya mti mkubwa wa miujiza. Mzee huyo alimwangalia Zuberi kwa macho yenye hekima na kusema:

“Nimeona moyo wako wa kweli. Chukua kalamu hii. Ni kalamu ya ajabu – kila unachoandika nacho huwa kweli, lakini tumia kwa busara.”

Kalamu hiyo ilikuwa ya dhahabu na kung'aa mithili ya jua. Zuberi alichukua kwa mikono inayotetemeka kwa msisimko. Alipoandika maneno “kikombe cha chai,” ghafla kikombe kilitokea mbele yake, kikiwa na mvuke wa chai tamu.

Kwa siku chache, Zuberi alitumia kalamu hiyo kwa mambo madogo tu  chakula, nguo, na vitu vya kusaidia mama yake nyumbani. Lakini baadaye, alitumia kuandika kijiji chao kipate mvua baada ya ukame, watoto wapate elimu, na wagonjwa wapone. Kijiji kilibadilika kuwa na furaha na ustawi.

Lakini siku moja, kijana mwingine mwenye choyo, Karani, alijua kuhusu kalamu. Aliiiba Zuberi alipolala, na akaanza kuiandika dunia kwa tamaa zake  mali, nguvu, na hofu kwa wote waliompinga. Dunia ikaanza kubadilika kuwa giza, milima ikapasuka, na mito ikakauka.

Zuberi, kwa msaada wa mzee yule yule wa msituni, aliandika hadithi ya mwisho ya kwamba haki na upendo vinashinda tamaa. Kalamu ikarudi mikononi mwa Zuberi, na Karani akapoteza kumbukumbu ya kila alichoandika.

Tangu siku hiyo, Zuberi hakuitumia kalamu hiyo tena kwa ajili ya faida binafsi. Aliiandika tu hadithi za matumaini, na akafundisha watoto wengi kutumia maneno kwa wema, maana kila neno lina nguvu hata lisiloandikwa kwa kalamu ya maajabu.

 

 

emakulatemsafiri@gmail.com

0653903872