Na, Emakulata Msafiri
Kulikuwa na mvulana mdogo aitwaye Farida aliyekuwa na umri wa miaka kumi. Aliishi na mama yake wa kambo ambaye hakumpenda hata kidogo. Kila siku, Farida alilazimika kufanya kazi ngumu nyumbani kama vile kusafisha, kupika, na hata kwenda sokoni kununua chakula. Mama wa kambo hakuwahi kumjali, badala yake alimfokea na kumpiga mara kwa mara.
Shuleni Farida hakuwa na marafiki wengi kwa sababu alikuwa na mavazi yaliyodhurika na hakuwa na vitu vizuri kama watoto wengine. Alijitahidi sana masomoni, lakini mara nyingi alikuwa na mawazo mazito juu ya maisha yake. Mwalimu wake, Bi. Amina, aliona kuwa Farida alikuwa na huzuni kila wakati na akawa na shauku ya kujua kilichokuwa kinamsumbua.
Siku moja, baada ya darasa, Bi. Amina alimwita Farida pembeni na kumuuliza kama ana shida yoyote. Kwa hofu, Farida alianza kulia na kumweleza mwalimu wake kila kitu kuhusu mateso yake nyumbani. Bi. Amina alihisi maumivu moyoni mwake na akaamua kumsaidia.
Aliwasiliana na ustawi wa jamii, ambao waliingilia kati haraka. Baada ya uchunguzi, iligundulika kuwa mama wa kambo alikuwa akimtesa Farida vibaya. Serikali ilimtoa Farida kwenye mazingira hayo mabaya na kumpeleka kwa familia inayompenda na kumjali.
Baada ya muda, Farida alianza kurudia tabasamu lake. Aliendelea na masomo yake kwa bidii na hatimaye alifanikiwa kuwa daktari. Aliahidi kusaidia watoto wengine waliokuwa wakinyanyaswa kama alivyokuwa yeye.
Hadithi hii inatufundisha kuwa mateso si mwisho wa maisha na kila mtoto anastahili upendo, ulinzi, na nafasi ya kuwa na maisha bora.
emakulatemsafiri@gmail.com
0653903872
Picha za Maktaba siyo picha halisi
Post a Comment