Katika kijiji kidogo cha Nyamisitu, kilichozungukwa na misitu yenye miti mirefu na mto wenye maji safi, aliishi mvulana mdogo aliyeitwa Juma. Juma alikuwa na miaka kumi na miwili, mwenye macho makubwa yenye udadisi mwingi na nywele fupi zilizopinda kidogo. Alikuwa mcheshi na mchangamfu, lakini alikuwa na tabia moja iliyomsumbua sana mama yake na mwalimu wake – hakupenda shule.
Kila asubuhi, mama yake alilazimika kumsihi avae sare yake ya shule, achukue madaftari yake na kuelekea darasani. Lakini Juma alihisi kama shule ilikuwa kikwazo cha furaha yake. Alipendelea kukimbia msituni, kucheza kwenye mto na kuvua samaki, au kupanda miti na kuangalia ndege wakiruka angani. Aliona masomo kama hesabu na sarufi kuwa magumu na ya kuchosha.
Siku moja, Juma aliamua kutoroka kwenda mtoni badala ya shule. Alitembea polepole kwenye barabara ya vumbi akipitia mashamba ya mahindi na miembe hadi alipofika kwenye kingo za mto. Aliinamisha uso wake juu ya maji safi yaliyokuwa yakitiririka, akicheza nayo kwa mikono yake huku akifurahia upepo mwanana uliokuwa ukivuma.
Ghafla, sauti ya ajabu ilimvutia. Ilikuwa ni mlio wa tai mkubwa aliyekuwa anaruka angani, akibeba kitu kwenye makucha yake. Juma alinyanyua kichwa na kufuatilia harakati za yule ndege. Tai aliruka hadi kwenye mti mkubwa wenye matawi mapana na akaanza kuangusha mchanga kutoka kwenye makucha yake.
Juma alishangaa. “Kwa nini tai analeta mchanga kwenye mti?” aliwaza huku akikaribia eneo lile kwa tahadhari. Aliamua kujificha nyuma ya kichaka na kuendelea kumwangalia yule tai kwa makini.
Kilichofuata kilimstaajabisha hata zaidi – tai alianza kuchukua vijiti vidogo na kuvipanga kwa ustadi mkubwa. Kila kijiti alichokiweka, alikisawazisha kwa kutumia mdomo wake. Baada ya muda, alichukua manyoya na kuyaweka juu ya mchanga. Kidogo kidogo, kile alichokuwa akikijenga kilianza kuonekana wazi – alikuwa anajenga kiota chake!
Juma alikaa kimya akitafakari.
“Ina maana ndege wanajua kujenga? Wanajua kupanga mchanga na vijiti ili kupata makazi yao?” Alishangaa jinsi tai alivyokuwa mvumilivu, akiweka kila kitu kwa umakini mkubwa.
Jioni ile, Juma alirudi nyumbani akiwa na mawazo mengi kichwani. Alimkuta bibi yake akiwa ameketi kwenye mkeka nje ya nyumba yao ndogo ya matofali ya udongo. Alikuwa akipiga mbegu za maboga kwenye sahani kubwa ya chuma.
Juma alikaa karibu na bibi yake kisha akasema, “Bibi, leo nimeona jambo la kushangaza. Tai alikuwa anajenga kiota chake! Alikuwa akileta mchanga na vijiti, kisha akavipanga kwa umakini mkubwa. Hivi ni nani aliyemfundisha tai kujenga?”
Bibi yake alitabasamu, akaweka sahani pembeni na kumtazama mjukuu wake kwa macho yenye hekima.
“Juma,” bibi yake alianza kwa sauti tulivu, “hata viumbe wa porini wanajifunza kutoka kwa wazazi wao. Tai hujifunza kwa kuona jinsi wazazi wao wanavyofanya. Na hata wao wanahitaji uvumilivu na maarifa ili kujenga makazi yao.”
“Hii ina maana gani kwangu?” Juma aliuliza huku akimtazama bibi yake kwa shauku.
Bibi alitabasamu na kusema, “Ni somo kubwa sana! Kama tai anavyotumia muda na bidii kujenga kiota chake, ndivyo unavyopaswa kufanya shuleni. Kila kitu unachojifunza ni kama vijiti vya kiota – kidogo kidogo unajenga maisha yako ya baadaye.”
Juma alikaa kimya kwa muda mrefu, akitafakari maneno ya bibi yake. “Kwa hiyo… hata mimi ninapaswa kujifunza kwa uvumilivu kama tai?”
“Ndiyo! Ukikimbia shule na kuepuka masomo yako, unakuwa kama ndege asiye na kiota imara. Lakini ukisoma kwa bidii, unajijengea maisha mazuri kama tai anavyofanya kwa kiota chake.”
Maneno ya bibi yalimfanya Juma afikiri sana usiku ule. Kesho yake, alienda shuleni kwa moyo mwepesi. Alimsikiliza Mwalimu Asha kwa makini, na kwa mara ya kwanza, alianza kuelewa kwa nini masomo ni muhimu.
Alipopewa somo la kuandika insha, aliandika hadithi nzima kuhusu tai na darasa la mchanga. Mwalimu wake alifurahia sana na kumpongeza mbele ya darasa lote.
Miezi ilipopita, Juma aligeuka kuwa mwanafunzi mwenye bidii sana. Aliendelea kujifunza kwa uvumilivu, akijua kuwa kila somo alilojifunza lilikuwa kama kijiti kingine kwenye kiota chake cha maisha.
Miaka mingi baadaye, Juma alikua na kuwa mwanasayansi maarufu wa ndege, akifanya tafiti kuhusu maisha ya tai na ndege wengine wa porini. Alipohojiwa na waandishi wa habari, alisema, “Sikuwahi kusahau somo la tai na mchanga. Kila kitu tunachojifunza ni kama vijiti tunavyokusanya kujenga maisha yetu. Bila elimu, hatuwezi kuwa na kiota imara.”
FUNZO KUBWA:
Elimu ni kama ujenzi wa kiota – unahitaji uvumilivu na bidii ili kuimarisha maisha yako!
Post a Comment